Afi Benni

Afi Benni var pabbi pabba. Hann lést í seinustu viku. Hann var alltaf ljúfur og góður, en gat þó alveg verið ákveðinn. Hann bruddi bismark-mola í gríð og erg og laumaði hann oft til manns einum og einum. Man eftir því að hann og amma kíttu um allt og ekkert og okkur krökkunum þótti endalaust gaman að því, enda aldrei nein mikil alvara í því. Hann var líka endalaust duglegur og var að allan daginn, enda sofnaði hann oft yfir sjónvarpinu á kvöldin og var honum leyft að sofa þar til dagskrárloka eða þangað til hann fór að hrjóta. Það var alltaf gott að vera í kringum hann, það kom alltaf viss ró yfir mig. Mér mun alltaf þykja vænt um hann og trúi því eiginlega ekki að hann sé búinn að kveðja.

Takk afi fyrir að vera þú